Indachtig mijn standaard slice naar rechts en daardoor regelmatig het water in te rollen, nam ik me voor iets links van het midden op te lijnen. Met mijn flightgenoten Wim van Engelenburg en Gert Weijman begon ik vol goede moed op hole 9. Met als resultaat zowel op hole 9, 10 en 11 links in de bomen. Maar met een miraculeuze tweede slag slaagde ik toch steeds er in om op de green te komen en mijn flightgenoten bij te houden in het spelen van parretjes of viertjes.
Het was lekker weer en we liepen alle drie als een trein en Gert pikte onderweg nog een birdie mee. Na anderhalf rondje merkte Wim (mijn marker) op: 'Zeg Ben, weet je dat je pas één vijfje hebt en verder alleen maar drietjes en viertjes'. Van schrik noteerde ik prompt een zes.
Toen voor ons op hole 3 de apotheose: Gert slaat af en ligt op vijftig centimeter van de hole. Ik sla af en lig drie meter buiten de green en Wim plaatst zijn bal op de green op ca. vier meter naast de hole. Gert holed uit met een birdie. Ik chip en tot ieders verbazing ook een birdie. Toen lag de druk op Wim van Engelenburg; wat zou het mooi zijn de hele flight een birdie op dezelfde hole. Maar helaas, hij komt tien centimeter tekort.
Bij dit spelletje (strokeplay met halve handicap aftrek) moet je doorgaan tot je uitgeholed bent. Tweemaal achter elkaar in het water of driemaal nodig om uit de bunker te komen deden de scores van mijn flightgenoten op het eind geen goed. Maar ze bleven positief en ik heb genoten.
De geslagen birdies waren 1x voor Gerard Stevens; Sjoerd Brom; Bert de Haan; Ben Bruggeman; en Kees Eitjes en 2x voor Gert Weijman. De neary was voor Bert de Haan
Na aftrek van de halve handicap was de derde plaats met 66 slagen voor Max Dolfin; Gerard Stevens met 62 slagen op de tweede plaats en Ben Bruggeman met 57 slagen eindigde als eerste. Deze gezellige dag zal nog lang doorwerken in mijn WHS.
Ben Bruggeman
