Op zaterdag 3 februari had ik ’s ochtends op de receptie dienst en het zag er buiten lekker uit. Een afspraak die ik in de middag had ging niet door, dus leek het me wel wat om met de Wintercompetitie mee te doen. Na een vriendelijk verzoek bij de wedstrijdleiding mocht ik alsnog meedoen, ook al had ik me niet op tijd ingeschreven. Aangezien mijn dienst tot 13.00 uur duurde, was er geen tijd om even in te slaan. Geen ideale voorbereiding dus.
Enkele andere deelnemers aan de wedstrijd hadden hun eigen opvatting over de voorbereiding. Zij gingen de baan in (zonder zich te melden) en moesten natuurlijk wel op tijd terug zijn voor het begin van de wedstrijd. Dat was waar het fout ging. Een driebal die op de green van 9/18 stond te putten zag ineens een bal de green op rollen. De eigenaar van de bal kon niet wachten tot de heren, vlotte spelers overigens, klaar waren. Achter de driebal kwam nog een flight en daar moest even worden voorgedrongen op de tee.
Los van het feit dat hier de regels van fatsoen in de zachte klei werden gestampt, zijn er ook nog spelregels. De Wintercup is een Stableford wedstrijd en dat is een vorm van strokeplay.
Regel 5.2b zegt het volgende:
Strokeplay
Op de dag van een strokeplaywedstrijd:
1. Mag een speler vóór een ronde niet oefenen op de baan, maar een speler mag wel:
2. Mag een speler oefenen op de baan nadat hij zijn laatste ronde voor die dag heeft voltooid.
Als een speler een slag doet in overtreding van deze Regel krijgt hij de algemene straf, die wordt toegepast op zijn eerste hole. Als hij nogmaals een slag doet in overtreding van deze Regel is de speler gediskwalificeerd.
Voor alle duidelijkheid: de algemene straf is twee strafslagen. De spelers die in overtreding waren hebben meer dan één slag gedaan, dus hadden ze gediskwalificeerd moeten worden. Het is maar dat u het weet. Ik vind zelf het vertoonde gedrag zoals boven beschreven erger.
De wedstrijd zelf was heel prettig. De baan was op sommige plaatsen erg zacht en daarom mochten we plaatsen door de baan. Op sommige greens hadden de kraaien ook wat sporen achtergelaten. Hard putten was aan te raden.
Samen met Joost Leijten, Barry Jaspers en Kees Braam startte ik op hole 5. Ik miste de green en de chip was niet geweldig, maar de putt viel! Ik hoop dat u het gevoel kent. Dat gebeurde nog een paar keer. Behalve dat het (uiteraard) gezellig was, speelde Joost erg goed. Op hole 17 lag hij wellicht als enige op de green met twee slagen. Hij won in ieder geval de prijs die daarop stond. Toen we na afloop de punten gingen tellen was ik verbaasd dat ik een punt meer had dan Joost, 34 tegen 33. Een paar keer mijn score gecontroleerd, maar het klopte echt. Ook Monica Leijten had het goed gedaan met 33 punten, maar door een hogere playing handicap kreeg zij de derde prijs. Er waren geen aparte prijzen voor de dames omdat er maar drie meededen. Dat moet toch beter kunnen denk ik.
Bij een wintercup hoort ook een kop erwtensoep met roggebrood en katenspek. Dat hebben we ons na afloop goed laten smaken. Met een paar doosjes ballen ging ik tevreden naar huis. De volgende keer zal ik proberen op tijd in te schrijven.
Bas Overwater
Nog even alle wapenfeiten op een rij.
Uitslag
1. Bas Overwater, 34 punten
2. Joost Leijten, 33 punten
3. Monica Leijten, 33 punten
Tweary
Joost Leijten
Birdies
Pim Rijnders, Quino van der Velden, Michiel Hiemstra, Ruud Andringa, Joost Leijten, Bas Overwater
