Dat zou zomaar kunnen als daarop geblazen was uiteraard. Maar daarover later. Maandagmiddag 6 juni werden door de organisatoren Paul Baarbé en Wim Vinju, die bijkomende was een periode van ziekte, 21 heren ontvangen die er klaar voor waren. Er waren weliswaar enkele afmeldingen, maar de buien zouden net langs ons heen trekken, werd verzekerd. Er werd driftig op zowel de driving range als de putting green geoefend. Na het inleidende praatje van Paul, waarin de spelvorm van de dag uit de doeken werd gedaan, vertrokken de spelers naar hun starthole. Strokeplay met 75% Handicapverrekening was het plan.
Al tijdens het lopen naar de eerste hole kwamen er enkele druppels uit de lucht, maar dat zou van korte duur zijn, herinnerden we ons nog. De eerste 9 holes gingen dan ook prima. Veel ballen direct op de green en bij het passeren van neary op hole 3/12 was het balletje op ongeveer 2 meter van de vlag geplant dus er werd lekker gegolfd. Echter, na 10 holes werd het toch tijd om de regenkleding uit de tas te halen. Regenbroek en regenjas aan en spelen. Er viel geen onweer te horen dus het was eerder een kwestie van oncomfortabel dan van onveilig.
Op de tee van 16/17 begon echter tijdens de bui een samenscholing te ontstaan. De flight voor ons stond er al te wachten en de flight daarvoor stond onder een boom te wachten op, ja op wat eigenlijk? We vermoedden dat het het einde van de bui was, maar de buienradar app gaf daar geen aanleiding toe. Her en der zagen we intussen al flights naar het clubhuis afdruipen, letterlijk. Ook de flight op de fairway van 17 gaf het na enig aarzelen op. Doordat we lekker aan het golfen waren en winst alleen maar te behalen valt als je over de finishlijn komt, besloten we door te spelen.
Zo resteerden, bleek na afloop, twee flights. De flight met Michiel Hiemstra, Coos de Nijs en Pim Rijnders en onze flight met Peter Jager en Gert Weijman en mijzelf. De buien kwamen en gingen, maar echt droog werd het niet meer. Peter moest ons helaas door omstandigheden bij de doorkomst op hole 1 verlaten. Her en der was zelfs nog een birdieputt, maar de onvoorspelbaarheid van een natte green maakte putten lastig in te schatten. Na de laatste hole vertrokken we naar het clubhuis, waar slechts een enkeling achter gebleven was. 'Hebben jullie de toeter niet gehoord?', vroeg Paul, om er gelukkig achteraan te vermelden dat daar niet op geblazen was.
In het clubhuis werd genoten van een overheerlijke hamburger en een drankje. De scores waren niet om over naar huis te schrijven, maar wel opmerkelijk. Vier spelers eindigden na aftrek op 66 punten en een speler eindigde met 76. Wedstrijdleider Paul bepaalde dat de speler met de laagste handicap de winnaar werd en werd overladen met prachtige gele en oranje Nassau soft ballen.
Uiteraard dank aan de organisatie en een andere flight voor het wachten op de binnenkomst van 'de laatsten der Mohikanen'. Ook een pluim voor Michiel, Coos, Pim, Gert en Peter: soms zit het weer mee en soms zit het tegen, wat doe je eraan. De natte spullen zijn intussen weer droog en klaar voor de volgende ronde!
Uitslag
1. Hans Schouten, 66
2. Gert Weijman, 66
3. Michiel Hiemstra, 66
4. Coos de Nijs, 66
5. Pim Rijnders, 76
Resteert: de neary werd geslagen door Roy Bihari en de enige birdie staat op naam van Sjoerd Bron.
Hopelijk is de volgende Herenmiddag, op 20 juni, weer een zonnige en kan de korte broek uit de kast. De inschrijving is geopend!
Hans Schouten
