Zondag 10 oktober was het zover, de dag dat onze golfvereniging de commissieleden en de golfbaan de vrijwilligers in het zonnetje wilden zetten. De opkomst was groot, helaas lukt het nooit om iedereen bij elkaar te krijgen. De weergoden waren ons dit jaar zeer goed gezind, we werden getrakteerd op heerlijk golfweer met een aangenaam zonnetje.
Als ik goed geteld heb zijn we met 34 dames en heren de baan in gegaan voor een ouderwetse stablefordwedstrijd. Gewoon, rechttoe rechtaan, geen neary en/of longest drive. Daar was Gerhard van Galen het niet helemaal mee eens, hij riep ter plekke nog een neary uit welke voor iedereen op hole 2 kwam te staan en een leary op hole 17. Vol goede moed ging een ieder de baan in.
Ik mocht starten op hole 3, samen met Joost Leijten, Aljo de Bruin en Yuk Wong. En meteen werd duidelijk waarom het zo leuk is om je actief in te zetten voor je vereniging; je leert mensen kennen met wie je anders geen contact zou hebben gekregen. Ik kende Yuk wel van gezicht, samen golfen was er nog nooit van gekomen. Sterker nog, voor Yuk was het de allereerste wedstrijd die hij ooit heeft gespeeld op onze baan. Het was gezellig en ik hoop dat ik samen met Aljo en Joost, Yuk een beetje heb kunnen prikkelen om vaker mee te gaan spelen.
De zon scheen, de baan lag er mooi bij, vol goede moed van start. Prima afslag, goede chip en twee putts, een lekker begin. De volgende hole een par, altijd leuk. Onze derde hole, hole 5 op de baan, raakt mijn afslag de stok van de vlag en kwam een metertje verder tot stilstand. Net geen birdie, maar dat mocht de pret niet drukken. De slogan ‘chipje puttje par’ komt steeds weer terug. Je hebt wel eens een dag dat alles lijkt te lukken. Niet over nadenken en lekker doorgaan.
Mijn flightgenoten speelden hun eigen spel, prachtige ballen afgewisseld met een putt die net niet wil vallen. Joost met een onmogelijke ligging in de bunkerrand bij hole 7, waarbij hij de bal met zijn tweede slag nog op de green weet te krijgen.
Bij hole 9 strenge controle van onze Loes Philips die in de weekenden vrijwillig de receptie van de baan bevrouwt. Deze middag had ze de functie van haar echtgenoot Wien Philips overgenomen, we moesten marker en pitchvork laten zien om verder te mogen spelen. Yuk legt zijn bal prachtig op de green van hole 11 en wint daarmee de neary bij de heren. Bij hole 13 de eerste pech, bal in de rand bij de sloot na een afzwaaier naar rechts. Accepteren, bal droppen en ineens weer geluk met een chip die dichtbij de hole terecht komt en na de vallende putt toch met twee stablefordpunten door naar de volgende hole.
Zo gingen we verder, tot aan slag twee bij hole 17. Verplicht de dogleg spelen en een leary te behalen. Moeilijk te zien, het lijkt alsof er nog geen bal op de green is geland. Vol goede moed mijn slag, ik eindig een paar meter achter de vlag. Joost volgt, een prachtig shot en eindigt ook een paar meter achter de vlag. Vol spanning lopen we richting de green, wie zou er dichterbij liggen. Het werd meten, het verschil was slechts 6 centimeter in het voordeel van mij.
Afijn, het was een heerlijke en gezellige dag. Ik wil hierbij mijn flightgenoten bedanken voor de gezelligheid, alle commissieleden van onze vereniging die op welke wijze dan ook hun bijdrage leveren aan het reilen en zeilen van onze club, alle vrijwilligers die de golfbaan helpen met allerlei werkzaamheden in/rond de baan en in het clubhuis. En niet te vergeten alle mensen die, op welke wijze dan ook, buiten de commissies van de golfvereniging hun bijdrage leveren. Ik hoop dat we dit nog vele jaren zo met elkaar kunnen en mogen doen.
Neary dames: Melanie de Kok
Neary heren: Yuk Wong
Leary: Ilse Oltmann
Uitslag
1. Ilse Oltmann, 44 pt
2. Cor Bavink, 41 pt
3. Bert de Haan, 38 pt
