Onder de bezielende leiding van Paul Baarbé, die toestemming had gekregen van zijn baas, de minister van Financiën, is op maandag 27 juli de eerste Herenmiddag van 2020 van start gegaan. Vanwege corona was inschrijven verplicht en het bleek dat de raspaarden blij waren de stal te kunnen verlaten: liefst 38 hengsten hadden zich ingeschreven waardoor er zelfs een reservelijst was. Door een aantal late afzeggingen kon gelukkig iedereen die wilde spelen meedoen.
De spelregels werden van tevoren met luide stem door Paul medegedeeld (Stableford) waarbij Bert de Haan aanvullend mededeelde dat de wedstrijd qualifying was en dat hij persoonlijk alle kaarten zou gaan invoeren. Het was de eerste keer dit jaar dat ik een shotgun meemaakte en, zoals gebruikelijk, mocht ik beginnen op de hole die het verste weg ligt van het clubhuis. Misschien moet ik de volgende keer toch maar in de organisatie gaan zitten.
Met flightgenoten als Albert Drenth, Bert Overdiek en Gert Weijman had ik er alle vertrouwen in dat het een genoeglijke middag zou worden. Dat bleek ook, maar helaas was de regen gedurende ruim een uur spelbreker. Halverwege de tweede ronde brak gelukkig de zon weer door waardoor we toch na afloop op het terras konden zitten.
Onze start was veelbelovend, we hadden alle vier een relatief korte putt voor par waarbij helaas alleen die van Bert er net naast rolde. Op de volgende hole sloeg ik mijn inmiddels klassieke misser: de bal ging zover rechtsaf dat hij op de weg stuiterde. Gelukkig zou dit vandaag mijn enige verloren bal zijn. Nadat ik de tweede bal op de green had geslagen, kon ik na twee putts toch nog een puntje schrijven. Het restant van onze eerste negen holes ging goed met als hoogtepunt hole 12 waarbij mijn afslag op de green belandde en mijn putt van drie meter zomaar viel.
Ook in de tweede ronde bleek dat vooral mijn slagen met de ijzers het goed deden, met dank aan de gevolgde wintertraining van Tjerk van der Horst. Ook het chippen ging prima, alleen over het putten was ik niet echt tevreden: een aantal keren had ik de goede lijn maar was de snelheid net niet voldoende. Ook mijn flightgenoten lieten goede dingen zien. Albert had een fantastische afslag op hole 16 en na een korte putt kon ook hij een birdie noteren. Gert proefde dat genoegen niet maar speelde wel regelmatig par§ waardoor hij uiteindelijk een goede score binnen bracht. Bert speelde verstandig waardoor ook hij zijn puntjes bij elkaar sprokkelde.
Uiteindelijk deelde Gert mij, op de tee van de laatste hole, fijntjes mede dat ik een score van 36 punten had. Twee dagen eerder in Zeewolde zat ik in dezelfde situatie. Gelukkig kon ik de druk nu wel aan: een par was voor mij het slot van deze mooie golfdag.
Op het terras aangekomen bleek al snel dat ik de enige was die zijn handicap had verbeterd. Niettemin waren er toch zeven andere heren die in hun buffer gespeeld hadden. Bovendien hadden, naast mijzelf en Albert, ook Iwan Pinas, Hans Graas, Kees Eitjes en Wim van Engelenburg een birdie geslagen. Laatstgenoemde verzilverde daarmee de neary die hij sloeg op hole 1. Chapeau!
Paul’s introducé Peter Lammers sloeg liefst 36 punten bij elkaar en bezette hiermee plek 2. Door zijn hogere handicap is Michiel Hiemstra derde geworden met hetzelfde aantal punten. De mooiste prijs (drie kakelverse eieren van onze eigen kippen) ging echter naar Peter van den Hogen om redenen die ik hier niet zal noemen.
Uitslag
1. Jos Smeehuijzen 39 punten
2. Peter Lammers 36 punten
3. Michiel Hiemstra 36 punten
Jos Smeehuijzen
