Lieve allen,
Een mens krijgt soms veel te verwerken en plots kijk je anders tegen het leven aan.
Ongelooflijk dankbaar ben ik voor de mooie jaren die we samen hebben gehad.
Het plezier met familie en vrienden, de vele reizen waar we zo van hebben genoten.
Vooral ook de rondjes op de golfbaan, met wel, of geen goede score!
Zijn woensdagochtend biljarten met zijn maatjes.
Nu zijn dat herinneringen, ongrijpbaar als flarden van de wind,
ze komen en gaan.
Heel positief is Truman met zijn ziekte omgegaan.
Eerst als een kabbelend beekje, later is alles in een stroomversnelling gegaan.
Lange tijd heeft hij de kortsluiting in zijn lijf kunnen repareren.
Maar nu heeft hij de draadjes niet meer aan elkaar gekregen.
Om van Truman te houden dat is heel makkelijk.
Altijd dankbaar en de goede kant van alles zien.
De momenten van zo intens gelukkig zijn met elkaar!
Om Truman te moeten missen, daar wil ik nog niet aan denken!
Om Truman te vergeten, dat gaat nooit gebeuren!
Het is goed om te weten dat velen met mij zijn begaan.
Verdriet ontneemt het niet, maar het verzacht de pijn!
Heel veel dank aan jullie allen, die samen met mij afscheid hebben genomen in het crematorium.
Dank aan degenen die er niet bij konden zijn en kaarsjes hebben aangestoken en een toast op Truman hebben uitgebracht.
De prachtige bloemen van het golfcentrum, de vereniging, de biljarters en van de woensdagochtend bridgers.
Het heeft mij zo gesteund, de liefde van een ieder voelde als een warme deken om mij heen.
Onvergetelijk.
Liefs,
Thea
